به پایین نشستن خیالت نره

من از خیلیا خیلی بالاترم

من اونقدر دارم که با یک نفس

تموم غماتو یه جا میخرم

مثه خاک قالی که باید تکوند

مثه شیشه ی غم که باید شکست

به این آسمون طلایی قسم

به این سفره ی باز و این نونی که هست

فقط عشق میتونه با بودنش

یه دنیای غمگین و شادش کنه

کم آورده بودم به دادم رسید

خدا درد عشق و زیادش کنه

خودم خم شدم تا تمام تنم

واسه جاده ی زندگی پل بشه

کنارت نشستم مدد خواستم

که کار نشد با توکل بشه